Katalog szkodników


Owocówka jabłkóweczka

Owocówka jabłkóweczka (Cydia pomonella syn. Carpocapsa pomonella, Laspeyresia pomonella) – motyl z rodziny zwójkowatych, którego gąsienice są groźnymi szkodnikami jabłoni i grusz.

Może także żerować na pigwie, orzechu włoskim, głogu, moreli, brzoskwini i czereśni. Szeroko rozpowszechniona w Europie, została także zawleczona do Ameryki Północnej.
Owady dorosłe to motyle o przednich skrzydłach brunatnopopielatych z kilkoma złocistymi paskami, określanymi jako lusterka i tylnych skrzydłach oliwkowo-popielatych. Samice maja rozpiętość skrzydeł 20 mm, a samce 16 mm. Jaja są prawie okrągłe, zaostrzone na końcu, tuż po złożeniu perłowe, opalizujące. Brązowe poczwarki kryją się w zagłębieniach kory. Larwy mają początkowo żółto-kremową barwę, później są różowawe, ponadto u starszych gąsienic na ciele widoczne są szare brodawki. Poczwarka ma około 12 mm długości, jest brązowa, ukryta pod korą drzewa.

Czytaj dalej


Owocówka Śliwkóweczka

Owocówka śliwkóweczka (Laspeyresia funebrana) – motyl z rodziny zwójkowatych, groźny szkodnik drzew owocowych.

Jest to motyl o rozpiętości skrzydeł 12–14 mm. Skrzydła pierwszej pary są szarobrązowe z marmurkowym wzorem, a w końcowej części znajdują się po jednej – duże, ciemne plamy, obok których zauważalne są cztery niewielkie, czarne plamki w kształcie przecinków. Tylne skrzydła są jaśniejsze i szarobrązowe. Jaja – okrągłe, lekko owalne, mają średnicę około 0,7 mm. Świeżo złożone są przezroczyste, lekko lśniące w słońcu, później matowe, a następnie woskowożółte. W końcowej fazie rozwoju zarysowuje się czerwony krążek, a 1 lub 2 dni przed wylęgiem przez osłonkę widać czarną głowę gąsienicy. Gąsienica początkowo jest biała z czarną głową, a później intensywnie różowa o długości 10-12 mm. Poczwarki mają długość 0,5–0,6 mm i są jasnobrązowe. Czytaj dalej


Ptaszyniec kurzy

Ptaszyniec kurzy (Dermanyssus gallinae) – gatunek roztocza z rodziny Dermanyssidae, ektopasożyt ptaków.

Żywi się krwią, atakuje nocą podczas spoczynku ptaków. Po żywieniu kryje się w szczelinach w podłodze z dala od światła, gdzie składa jaja. Dermansyssus gallinae może również odżywiać się krwią niektórych ssaków, także ludzi, potrzebuje jednak ptasiego żywiciela do reprodukcji.

Ptaszyniec kurzy jest najbardziej szkodliwym i najbardziej dokuczliwym pasożytem zewnętrznym drobiu. Atakuje kury, perliczki, bażanty, indyki, a także gołębie i różne ptactwo dzikie. Poraża ptaki w każdym wieku i hodowane różnymi technologiami, nawet nioski trzymane w klatkach. Ptaszyńce poprzez nakłuwanie skóry, wysysanie krwi i wprowadzanie śliny wywołują niedokrwistość, świąd, niepokój i bezsenność ptaków. Kury wiejskie zmieniają miejsca noclegowe w kurnikach silnie porażonych pasożytem, a nawet je opuszczają i nocują wtedy na pobliskich drzewach lub krzewach. Czytaj dalej


Pchła

Pchła (Siphonaptera) – rząd owadów zaliczanych do podgromady owadów uskrzydlonych, wtórnie bezskrzydłych.

Pchły mają niewielkie rozmiary, najwięksi przedstawiciele osiągają6 mmdługości ciała, które u wszystkich pcheł jest bocznie spłaszczone. Posiadają silnie rozwinięte odnóża, które składają się z biodra, krętarza, uda, goleni i członowanej stopy co zapewnia jej dużą skoczność – do1 mdługości (200 razy przekraczające długość ciała owada), wysokość skoku do30 cm. Narządy gębowe pchły są typu kłująco-ssącego, całe ciało pokrywa twardy oskórek ze szczecinkami lub ząbkami skierowanymi do tyłu. Budowa ciała pchły jest wynikiem przystosowania do pasożytniczego trybu życia, jaki wiodą na powierzchni ciał ptaków i ssaków, żywiąc się wyssaną krwią. Z jaj znoszonych przez samice na ciele żywiciela wylęgają się larwy, żywiące się resztkami organicznymi znajdującymi się w ściółce gniazd i w legowiskach zwierząt. W zależności od warunków rozwój całkowity trwać może od 2 tygodni do kilku miesięcy. Znanych jest ok. 1500 gatunków pcheł, spośród nich ok. 70 gatunków występuje w Europie Środkowej. Liczne gatunki są roznosicielami zarazków chorobotwórczych (m.in. dżumy) oraz pasożytów, np. pchła psia (Ctenocephalides canis) przenosi tasiemca psiego (Dipylidium caninum).Może obywać się bez pożywienia do 18 miesięcy. Innymi przedstawicielami pcheł są: pchła szczurza (Xenopsylla cheopis) oraz tunga (Tunga penetrans), pasożytująca w skórze ludzi i zwierząt, wywołująca owrzodzenia i trudno gojące się rany.

Czytaj dalej


Pleśniakowiec lśniący

Pleśniakowiec lśniący (Alphitobius diaperinus Panz.) – gatunek niewielkiego chrząszcza, szkodnik magazynowy, roznosiciel chorób drobiu
Chrząszcz długości 5,0-6,0 mm, kształtu owalnego, barwy brązowo-czarnej z wyraźnym połyskiem. Przedplecze i pokrywy są punktowane bez mikrorzeźby, boki przedplecza słabo zaokrąglone. Głowa mała, wciągnięta pod przedplecze do nasady oczu, które są podzielone do połowy. Czułki nie sięgają poza przedplecze i stopniowo rozszerzają się ku końcowi. Czułki i odnóża czerwonawe.
Gatunek kosmopolityczny, występuje w Ameryce Północnej i Europie. Do niedawno wykazywany był jako szkodnik o małym znaczeniu gospodarczym, występujący na pleśniejących produktach spożywczych. Obecnie występuje w kurnikach, gdzie rozwija się w masowych ilościach i jest tam problemem weterynaryjnym. Larwy żerują na martwych kurczakach i mogą być przyczyna masowych padnięć. Rozprzestrzeniany jest wraz z paszami, a warunki panujące w kurnikach sprzyjają jego rozwojowi.

Czytaj dalej


Pluskwa domowa

Pluskwa domowa (Cimex lectularius) – owad z rzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, rodziny pluskwowatych.

Pluskwa jest niewielka, dorasta do około 5 mm dlugości, jest koloru brunatnego, ma owalne, zwężające się ku przodowi, spłaszczone ciało pokryte licznymi włoskami. Po posiłku odwłok wydłuża się staje się wrzecionowaty oraz bardziej czerwony.
Jaja koloru perłowego mają 1 mm długości. Larwy pluskwy określa się jako nimfy ponieważ podczas rozwoju nie zachodzi przeobrażenie zupełne.

Czytaj dalej


Prusak

Karaczan prusak (Blatella germanica) –  owad z rzędu karaczanów, rodziny prusakowatych, szkodnik sanitarny

Prusak nazwany bywa także francuzem lub karakonem, pochodzi prawdopodobnie z Azji, skąd po całym świecie został rozprzestrzeniony wraz z produktami lub na ich opakowaniach.
Jest prawie trzykrotnie mniejszy od karalucha, jego długość waha się od 10 do 15 mm. Samica jest trochę większa od samca.
Jest brązowożółty z dwiema ciemnymi pręgami na pierwszym segmencie tułowia. Samica jest nieco ciemniejsza. Na głowie znajdują się długie, cienkie, biczykowate czułki zbudowane z licznych członów. Są one w ciągłym ruchu i prusaki często je czyszczą.
Prusak może łatwo poruszać się po gładkich i pionowych powierzchniach, np. po szybie, gdyż jego stopy są zaopatrzone w pazurki i przylgę. Prusak ma dobrze wykształcone skrzydła, ale nie fruwa. Używa skrzydeł do lotu szybowcowego lub jako spadochronu przy spadaniu z większych wysokości.

Czytaj dalej


Szczur śniady (Rattus rattus)

Przebywa wyłącznie w pobliżu siedzib ludzkich, gdzie zasiedla strychy, magazyny zbożowe, poddasza, hale targowe i różnego rodzaju zabudowania gospodarcze. Charakterystyczne, że w odróżnieniu od szczura wędrownego zajmuje zwykle wyższe kondygnacje budynków. Potrafi wspinać się po murach, można go spotkać w miejscach wydawałoby się mało prawdopodobnych. Często występuje w magazynach portowych. W czasach żaglowców to właśnie szczur śniady był częstym, choć niechcianym towarzyszem żeglarzy.

Czytaj dalej


Szczur wędrowny (Rattus norvegikus)

Jako gatunek synantropijny rozprzestrzenił się na całym świecie. W wielu miastach populacja tych gryzoni może przewyższać liczbę mieszkańców danego miasta. Najchętniej zamieszkuje piwnice, kanalizację, wysypiska śmieci, magazyny i składy. Chętnie przebywa w okolicy wody, dobrze pływa. Jest wszystkożerny, z dużym udziałem pokarmu zwierzęcego. Aktywny całą dobę, najbardziej w nocy.

Czytaj dalej


Trojszyk ulec

Trojszyk ulec (Tribolium confusum) – owad z rzędu chrząszczy – szkodnik magazynowy.

Budowa
Trojszyk jest niewielkim chrząszczem o długości ciała 3-4 mm, barwie rdzawo-brązowej. Jego ciało pokrywa chitynowy pancerz. Głowa jest wcięta w tułów, z oczami w kształcie rogala i jedenastoczłonowymi czułkami maczugowatego kształtu, które rozszerzają się stopniowo ale nie tworzą wyraźnej buławki. Na głowie i przedpleczu widoczne są delikatne punktowania, a na pokrywach bruzdkowania. Pod pokrywami znajdują się dobrze wykształcone skrzydła lotne. Chrząszcze jednak nie latają. Trojszyk jest bardzo aktywny i szybko porusza się ale nie potrafi chodzić po pionowych i śliskich powierzchniach takich jak szkło czy plastik. Zwykle przebywa na powierzchni zasiedlonego produktu jednak unika bezpośredniego światła. Dymorfizm płciowy chrząszczy jest słabo widoczny – samice są tylko nieznacznie większe od samców. Czytaj dalej