Kuna leśna inaczej tumak (Martes martes) – jest gatunkiem małego ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych. Występuje w całej niemal Europie oraz w Azji, aż po Iran i zachodnią Syberię. W Polsce występuje, choć niezbyt licznie, na całym obszarze kraju, a zasięg jej występowania często pokrywa się z występowaniem kuny domowej.
Tak jak większość niewielkich łasicowatych posiada wydłużone giętkie ciało i krótkie nogi. Długość ciała kuny leśnej to średnio ok. 40–53 cm, długość ogona: 22–28 cm. Samica waży ok. 0,8–1,5 kg, natomiast masa ciała samca wynosi ok. 1,2–1,8 kg.
Sierść grzbietu kuny leśnej jest jednolicie ciemnobrązowa (łapy i ogon w podobnym kolorze), a od strony brzucha – jaśniejsza. Na szyi występuje kremowa lub żółtawa plama – nie rozwidlona – dzięki czemu łatwo ją odróżnić od bliskiej krewniaczki – kuny domowej. Opuszki palców i stóp owłosione. Pysk wąski, nos czarny.
Długość ciała wynosi 40 -50 cm, długość ogona 21 -27 cm, wysokość w kłębie 12 cm, waga 1,2 -2,5 kg. Samce są większe i cięższe od samic. Kuna domowa wyglądem przypomina kunę leśną, ale ma od niej proporcjonalnie krótsze kończyny i dłuższą głowę. Miękkie i puszyste futro jest jaśniejsze niż u kuny leśnej, grzbiet ma zabarwienie szarobrązowe lub brązowożółte, spód ciała jest od niego jaśniejszy, kończyny i ogon są ciemniejsze od reszty ciała. Na szyi znajduje się biała, rzadziej z żółtym nalotem, plama, która rozwidla się w kierunku przednich łap. Nos ma kolor cielisty (podczas kiedy u kuny leśnej jest on prawie czarny), uszy są szeroko rozstawione, krótkie i zaokrąglone.