Ma ciało smukłe, głowę stosunkowo szeroką o zaostrzonym pysku. Zęby przednie (siekacze) mają na wewnętrznej stronie schodkowate wcięcia, charakterystyczne dla tego gatunku. Uszy przygięte do przodu zwykle sięgają oczu. Stopy są krótkie i szerokie. Okrywa włosowa na grzbiecie ma barwę szarą lub żółtawo szarą, na brzuchu kremową lub biało popielatą. Długość głowy i tułowia dochodzi do 11 cm, ogona do 10 cm. Dorosły osobnik waży od 10 do 21 g.
Gryzonie myszowate – szkodniki sanitarne i żywności
Mysz polna (Apodemus agrarius)
Czasem do magazynów zbożowych może przejść na zimę mysz polna, która w okresie letnim zamieszkuje ogrody warzywne, sady, łąki, pola, brzegi lasów i zarośli. Mysz polna ma charakterystyczne ubarwienie, po którym łatwo ją odróżnić od myszy domowej. Grzbiet jej ciała i boki są szaro- lub żółtawo-rude z ciemną pręgą włosów przechodzącą wzdłuż całego grzbietu, spód ciała biały, wyraźnie odgraniczony od boków. Długość głowy i tułowia wynosi 10-12 cm, a ogona – 7-9 cm.
Mysz zaroślowa (Apodemus sylvatius)
Do zabudowań, stodół i magazynów może też zaglądać zimą, chociaż rzadko, mysz zaroślowa, która w okresie wegetacji przebywa w lasach, parkach i sadach. Nie różni się wielkością od myszy domowej, ale jest inaczej ubarwiona. Okrywa włosowa na grzbiecie i bokach ciała ma zabarwienie żółtawobrunatne, na spodzie ciała białawe. Na piersiach występuje kremowa podłużna plama. Gdy uszy zostaną przygięte do przodu, wówczas sięgają brzegu oczu. Stopy ma długie i wąskie, z wierzchu białe. Długość głowy i tułowia wynosi 8-10 cm, a ogona 7-9 cm.
Szczur śniady (Rattus rattus)
Przebywa wyłącznie w pobliżu siedzib ludzkich, gdzie zasiedla strychy, magazyny zbożowe, poddasza, hale targowe i różnego rodzaju zabudowania gospodarcze. Charakterystyczne, że w odróżnieniu od szczura wędrownego zajmuje zwykle wyższe kondygnacje budynków. Potrafi wspinać się po murach, można go spotkać w miejscach wydawałoby się mało prawdopodobnych. Często występuje w magazynach portowych. W czasach żaglowców to właśnie szczur śniady był częstym, choć niechcianym towarzyszem żeglarzy.
Szczur wędrowny (Rattus norvegikus)
Jako gatunek synantropijny rozprzestrzenił się na całym świecie. W wielu miastach populacja tych gryzoni może przewyższać liczbę mieszkańców danego miasta. Najchętniej zamieszkuje piwnice, kanalizację, wysypiska śmieci, magazyny i składy. Chętnie przebywa w okolicy wody, dobrze pływa. Jest wszystkożerny, z dużym udziałem pokarmu zwierzęcego. Aktywny całą dobę, najbardziej w nocy.