Do zabudowań, stodół i magazynów może też zaglądać zimą, chociaż rzadko, mysz zaroślowa, która w okresie wegetacji przebywa w lasach, parkach i sadach. Nie różni się wielkością od myszy domowej, ale jest inaczej ubarwiona. Okrywa włosowa na grzbiecie i bokach ciała ma zabarwienie żółtawobrunatne, na spodzie ciała białawe. Na piersiach występuje kremowa podłużna plama. Gdy uszy zostaną przygięte do przodu, wówczas sięgają brzegu oczu. Stopy ma długie i wąskie, z wierzchu białe. Długość głowy i tułowia wynosi 8-10 cm, a ogona 7-9 cm.
Mysz zaroślowa kopie głębokie nory z 2-3 otworami wylotowymi, przed którymi można zobaczyć kopczyki piasku. Długość nory z gniazdem dochodzi do 1 m. Gniazdo wyścieła trawą, liśćmi, strąkami robini, łykiem, kawałkami papieru. Materiał gniazdowy nie tnie na wąskie pasemka (norniki tak tną).
Rozród myszy zaroślowej odbywa się od kwietnia od września. Ciąża u myszy zaroślowej trwa 21-23 dni. Samica rodzi 2-4 razy w ciągu roku po 2-8 (najczęściej 5-6) młodych, które uzyskują dojrzałość płciową po 80-90 dniach. Podobnie jak inne myszy, żyje do 1,5 roku. Żywi się różnorodnym pokarmem, który gromadzi na zimę. Zjada owady, jagody i nasiona różnych roślin, w tym ziarno zbóż. Późną zimą niszczy korę młodych gałązek. Szkody wyrządzane przez mysz zaroślową w uprawach rolnych i leśnych nie są znaczne. Mysz zaroślowa jest delikatna i słaba, dlatego z licznych siedlisk jest wypierana przez mysz leśną.
Źródło: „Szkodniki sanitarne – mysz domowa, mysz polna, mysz zaroślowa” prof. dr hab. Stanisław Ignatowicz