Gryzoń z rodziny nornikowatych, przypominająca nornika zwyczajnego, jednak jest od niego nieco mniejsza. Charakteryzuje się ciemnoszarym ubarwieniem z lekko brunatnym odcieniem. Możemy spotkać się również z darniówką o czarnym ubarwieniu. Podbrzusze niebieskoszare, ogon biały od spodu a na wierzchu szary. Osiąga długość 80- 95 mm i wagę do 25 g.
Zamieszkuje pola uprawne, łąki, wilgotne tereny, zarośla oraz lasy Europy Środkowej i zachodniej części Azji. W Tatrach występuje darniówka tatrzańska (Pitymys tatricus), nieco większa i o jaśniejszym ubarwieniu, przebywająca wyłącznie w wysokich partiach Tatr, powyżej granicy lasu. Zimą aktywna, większość życia spędza pod ziemią. Odżywia się podziemnymi częściami roślin, choć często żeruje także na powierzchni. Rozmnaża się w również w zimie (dwa razy do roku), wydając od dwóch do pięciu młodych w każdym miocie.
Darniówka zwyczajna wyrządza szkody w uprawie roślin ozdobnych, poprzez podgryzanie kłącza, korzeni, bulw.