Czasem do magazynów zbożowych może przejść na zimę mysz polna, która w okresie letnim zamieszkuje ogrody warzywne, sady, łąki, pola, brzegi lasów i zarośli. Mysz polna ma charakterystyczne ubarwienie, po którym łatwo ją odróżnić od myszy domowej. Grzbiet jej ciała i boki są szaro- lub żółtawo-rude z ciemną pręgą włosów przechodzącą wzdłuż całego grzbietu, spód ciała biały, wyraźnie odgraniczony od boków. Długość głowy i tułowia wynosi 10-12 cm, a ogona – 7-9 cm.
Katalog szkodników
Mysz zaroślowa (Apodemus sylvatius)
Do zabudowań, stodół i magazynów może też zaglądać zimą, chociaż rzadko, mysz zaroślowa, która w okresie wegetacji przebywa w lasach, parkach i sadach. Nie różni się wielkością od myszy domowej, ale jest inaczej ubarwiona. Okrywa włosowa na grzbiecie i bokach ciała ma zabarwienie żółtawobrunatne, na spodzie ciała białawe. Na piersiach występuje kremowa podłużna plama. Gdy uszy zostaną przygięte do przodu, wówczas sięgają brzegu oczu. Stopy ma długie i wąskie, z wierzchu białe. Długość głowy i tułowia wynosi 8-10 cm, a ogona 7-9 cm.
Mącznik młynarek
Mącznik młynarek (Tenebrio molitor) – chrząszcz z rodziny czarnuchowatych, szkodnik magazynowy.
To niewielki chrząszcz, osiągający maksymalnie do 2,5 cm długości. Najczęściej barwą dominującą jest czerń, rzadziej ciemny brąz. Pierwsza para skrzydeł przekształcona w pokrywy. Osobniki hodowlane nie są zdolne do lotu. Płeć bardzo trudno rozróżnić na pierwszy rzut oka. Dopiero po obserwacji odnóży możemy stwierdzić, czy napotkany osobnik to samiec (są wtedy bardziej wygięte) czy samica.
Larwy są za to nieco większe, potrafią dorastać do 3 cm. Są barwy żółtawo-pomarańczowej, przy łączeniach segmentów ciemniejsze. Pokryte są stosunkowo twardym jak na larwy oskórkiem i wyposażone w bardzo silny aparat gębowy gryzący.
Nornica ruda (Myodes glareolus)
Gatunek gryzonia z rodziny nornikowatych. Jeden z drobniejszych gryzoni nornikowatych występujących w Polsce.Średniej wielkości, o wydłużonym ciele i średnim, słabo owłosionym ogonie, pokrytym pierścieniowatymi łuskami. Długość tułowia ok 10-11 cm, ogona do 5 cm, ciężar ciała ok. 30 g. Oczy duże, pyszczek lekko zaostrzony z wąsami, uszy duże szerokie wyraźnie wystają z sierści, zaokrąglone, cienkie przygięte do przodu i sięgają oczu. Nozdrza różowawe, nieowłosione.
Nornik bury (polnik bury) (Microtus agrestis)
Jeden z niewielkich gryzoni nornikowatych występujących w Polsce. Zwierzę średniej wielkości, o wydłużonym ciele i krótkim, słabo owłosionym ogonie, pokrytym pierścieniowatymi łuskami. Długość tułowia do 13 cm, ogona do 5 cm. Oczy duże, pysk lekko zaostrzony z wąsami, uszy niewielkie szerokie, zaokrąglone, cienkie. Nozdrza różowawe, nieowłosione. Charakteryzuje się szarobrunatnym ubarwieniem sierści futerka grzbietowej strony ciała. Brzuszna strona ciała jest szara. Siekacze mają kształt dłutowaty, ciągle rosną, a ostrość zachowują dzięki temu, że szkliwo znajduje się jedynie na przedniej ich powierzchni. Zęby trzonowe o niskich koronach, z trzema rzędami guzków. Buduje system nor tuż pod powierzchnią ziemi lub w gęstym runie, w których gromadzi zapasy pożywienia i żyje. Nie zapadają w sen zimowy. Żyje pojedynczo, w grupach rodzinnych lub koloniach.
Nornik zwyczajny (polnik) (Microtus arvalis)
Długość ciała wynosi 8 -10 cm, długość ogona 3 -4,5 cm, masa ciała waha się w granicach 15 -40 g (niekiedy do 50 g). Ciało polnika jest krępe, walcowate, o stosunkowo krótkim ogonie i krótkich nóżkach. Uszy dobrze widoczne. Miękka i krótka sierść na grzbiecie ma barwę szarą lub żółtawoszarą, na stronie brzusznej srebrzystoszarą lub żółtawo-popielatą. Młode zwierzęta są ciemniejsze od dorosłych.
Mklik mączny
Mklik mączny (Ephestia kuehniella) – owad z rzędu motyli, szkodnik magazynowy
Długość ciała owada osiąga 10-14mm, rozpiętość skrzydeł 20-25mm. Przednie skrzydła są szare z niebieskawym odcieniem, w części nasadowej i wierzchołkowej występują poprzeczne, czarne, zygzakowate linie. Tylne skrzydła są szerokie, jasno-szare, z ciemniejszymi żyłkami i obwódką zewnętrzną. Skrzydła w czasie spoczynku złożone dachówkowato wzdłuż tułowia.
Gąsienica biała lub szarożółta, pokryta delikatnymi włoskami, do 20mm długości.
Poczwarka do 9mm długości, początkowo jasnobrązowa, potem prawie czarna, spoczywa w mocnym kokonie.
Mól ubraniowy
Mól ubraniowy (Tineola bisselliella) – mały motyl nocny z rodziny molowatych
Mole są drobnymi motylami. Rozpiętość ich skrzydeł wynosi 12 – 16 mm (najczęściej około 15 mm), a długość ciała od 8 do 12 mm. Mole latają słabo i niechętnie. Unikają światła, dletego przebywają w cienych i zacisznych miejscach. Do najbardziej dokuczliwych moli należą mól futrzany (mól kożusznik) i mól włosiennicznik (mól ubraniowy).
Mole są dokuczliwymi szkodnikami występującymi w mieszkaniach, na strychach i w sklepach i magazynach z tekstyliami oraz z wyrobami skórzanymi i futrzarskimi. Dorosły mól nie pobiera pokarmu. W okresie życia korzysta z zapasów zgromadzonych przez larwy. Larwy (gąsienice) mola są szkodliwe. Uszkadzają i niszczą przechowywaną odzież, powodując znaczne straty materialne. Czytaj dalej
Szkodniki
Szkodniki – to organizmy, których działalność życiowa przynosi straty dla gospodarki człowieka.
Szacuje się, że w skali światowej, straty spowodowane przez rozmaite szkodniki w uprawach roślin sięgają około 10–15% wartości całego plonu.
Do szkodników należą organizmy uszkadzające:
- rośliny uprawne, nierzadko całe uprawy
- zbiory płodów rolnych przechowywane w magazynach, spichrzach, zakładach przetwórczych
- drzewa, krzewy leśne i parkowe, materiały drewnopochodne, materiały tekstylne, książki, produkty spożywcze itd.
Najliczniejszą grupę wśród szkodników stanowią owady, natomiast z kręgowców to głównie gryzonie. Ponadto szkodnikami mogą być pewne gatunki nicieni, ślimaków, wijów i roztoczy.
Omacnica Prosowianka
Omacnica prosowianka (Ostrinia nubilalis) – owad z rzędu motyli, szkodnik kukurydzy
Gąsienice omacnicy prosowianki zimują w resztkach pożniwnych kukurydzy lub w łodygach chwastów: komosy, szarłatu, rdestu plamistego. W maju przepoczwarczają się i w połowie czerwca wylatują jako motyle. Omacnica prosowianka jest motylem nocnym, loty odbywa od zmroku do północy. Żyjące dwa tygodnie samice składają jaja nocą od połowy czerwca do końca sierpnia. Umiejscawiają je na dolnej stronie liści kukurydzy w pobliżu nerwu głównego oraz na łodygach. Białe jaja po 10-30 w złożach ułożone są dachówkowato i polewane stygnącą na powietrzu wydzieliną. Składaniu jaj sprzyja ciepła i sucha pogoda. Każda samica składa przeciętnie ok. 700-800 szt. Larwy wylęgają się po upływie 7-15 dni. Początkowo żerują one w kątach liściowych. Gąsienica 4-krotnie linieje, jest więc pięć stadiów rozwojowych. W połowie wyrośnięte gąsienice (najczęściej po drugim linieniu) wgryzają się do łodygi, w nerwy główne liści, w kolby i w wiechy drążąc korytarze. Zaatakowane rośliny na skutek żerowania gąsienic łamią się, a kolby odłamują i opadają na glebę. Pod koniec rozwoju (jesienią) gąsienica kieruje się do szyjki korzeniowej i tam zimuje w specjalnym oprzędzie.